χιουμοριστικά σκίτσα για...γλωσσολόγους!!

ΜΑΘΗΜΑ ΓΛΩΣΣΟΛΟΓΙΑΣ - Συμμορία και (συμ)μωρία

Εν όψει εκλογών την ερχόμενη Κυριακή, αναρτούμε ένα πολύ ενδιαφέρον άρθρο του Μιχάλη Τζανάκη που δημοσιεύτηκε στην κρητική εφημερίδα ΠΑΤΡΙΣ.

Η συμμορία που εκφράζει και τη "συμμορία" και τη "συμμωρία".

Ας παίξουμε με τις λέξεις, δημιουργώντας έτσι άλλη μία. Άλλωστε ο μηχανισμός της γλώσσας είναι «ζωντανός» και δημιουργείται εν πολλοίς απ την ίδια την πολιτικοκοινωνική πραγματικότητα. Ας δούμε μια γνωστή λέξη, κι ας δημιουργήσουμε μια νέα ομόηχη της με κίνητρο την επικαιρότητα.

Αναφέρομαι στις λέξεις "συμμορία" και "συμμωρία".

Η άγνωστη θηλυκή ύπαρξη

από τον Νίκο Δήμο, στο lifo.gr

Ποια είναι αυτή η κυρία ή δεσποινίς, κοπέλα ή γριέντζω, που μπερδεύεται μέσα στα λόγια μας κάθε μέρα και μας ταλαιπωρεί; 

• Μεγαλώνοντας μαθαίνεις. Πώς το είπε κι ο Σωκράτης (που τελικά στην αναθεώρηση της δίκης του γλίτωσε το κώνειο). «Γηράσκω αεί… κ.λπ.». Έτσι κι εγώ.

• Μεταξύ αυτών που έμαθα σε μεγάλη ηλικία είναι μερικές εκφράσεις που δεν υπήρχαν στα νιάτα μου. Όλες έχουν ένα κοινό στοιχείο: αναφέρονται σε μια απροσδιόριστη θηλυκή οντότητα που παίζει βασικό ρόλο στη φράση.

• Παραδείγματα: Μου ΤΗΝ δίνει… ΤΗΝ κάνω... Του ΤΗΝ είπε… Μου ΤΗΝ πέφτει…

• Ποια είναι αυτή που υποκρύπτεται πίσω από το ΤΗΝ; Ποια δίνει, ποια λέει, ποια κάνει, ποια πέφτει;

ὁ νέος δικομματισμὸς καὶ τὸ newspeak

Με αφορμή τις επικείμενες εκλογές, αλλά και τις συνήθεις κουβέντες που γίνονται για το θέμα, βρήκαμε ένα πολύ ωραίο άρθρο, που μιλάει για τη "διπλή γλώσσα" των κομμάτων... 
από το blog: http://georgelenonce.posterous.com

Δικομματισμὸς ὀνομαζόταν μέχρι πρόσφατα ἡ ἐναλλαγὴ τῶν δύο κύριων ἀστικῶν κομμάτων στὴν ἐξουσία, δηλαδὴ ἡ διαχείριση τῆς ἐξουσίας πότε ἀπὸ τὸ πασὸκ καὶ πότε ἀπὸ τὴ νέα δημοκρατία· καθώς, δέ, καμμία οὐσιαστικὴ διαφορὰ δὲν ὑπῆρχε μεταξὺ τῆς μιᾶς ἢ τῆς ἄλλης διακυβέρνησης, ἐφόσον τὰ ἴδια πάνω-κάτω ταξικὰ συμφέροντα ἐξυπηρετοῦνταν καὶ ἀπὸ τὰ δύο ἀστικὰ κόμματα, οἱ συνδηλώσεις τῆς λέξης «δικομματισμὸς» ἦσαν, καὶ παραμένουν, ἀρνητικές. Αὐτὲς ἀκριβῶς τὶς συνδηλώσεις ἐπιχειρεῖ τώρα νὰ ἐκμεταλλευθεῖ τὸ πολιτικὸ προσωπικὸ τῶν δυνάμεων τοῦ ἐξανδραποδισμοῦ καὶ τῆς ἀναξιοπρέπειας μιλώντας ἀνοήτως περὶ «δικομματισμοῦ», ἀλλὰ ἐννοώντας τὴν (ὄχι μόνο θεμιτή, ἀλλὰ καὶ ἀναπόφευκτη!) ἀντιπαράθεση τῶν δύο κομμάτων ποὺ ἐπικράτησαν στὶς τελευταῖες ἐκολογές, δηλαδὴ τῆς νέας δημοκρατίας καὶ τοῦ ΣΥΡΙΖΑ.